Waarom wordt iemand tekstschrijver? Het klinkt toch nauwelijks als een beroep waarnaar je brandend kunt verlangen. Het zal niet vaak het eindpunt zijn van ontembare ambitie. Er zijn legio voorbeelden van min of meer geslaagde schrijvers die hun collega’s in polemieken graag wegzetten als “broodschrijvers”. Zegt dat niet genoeg?

Goed, ik beken: ik doe het voor het geld. Mijn dromen en ambities liggen elders, niet in de tekstschrijverij, maar in de literatuur. En inderdaad, dat is economisch gezien geen bijster interessante sector. Vandaar.

Nu heb ik mij de afgelopen jaren nogal laten gaan in de broodschrijverij. Zo zeer, dat van alle gedroomde literaire projecten maar weinig terecht is gekomen. Dat had tot gevolg dat ik veel werk verzette en niet te klagen had over de inkomsten die dat genereerde. Maar het cliché bleek juist: geld maakt niet gelukkig – het is de vervulling van dromen en ambities die nastrevenswaardig is.

Schrijven dus. En waar een ander cliché wil, dat schrijvers het beste af zijn in een met boeken gevulde ruimte, ver van de wereld en haar rumoer, ben ik uit bepaald ander hout geschreven: ik gedij temidden van hectiek en avontuur. In de strijd om het bestaan maak ik graag een uurtje of twee vrij om onder hoogspanning te schrijven.

Daarom heb ik in maart 2015 alle opdrachtgevers buiten gezet die verlangden dat ik op locatie voor hen werkte, en ben op reis gegaan. Die reis heeft me door Australië, Birma en Indonesië gevoerd, en er staat nog een hele waslijst op het programma voor de komende maanden. Bij vlagen zit ik goed in de opdrachten om dat allemaal te financieren, maar het kan altijd beter. Ik hoop dus dat u niet voor niets op deze site bent.

En het boek? Dat gaat voor de wind. Op dit moment zijn er een kleine 300 handgeschreven pagina’s, waarin zich een spannend verhaal ontrolt – dat mij regelmatig verrast en op het puntje van mijn stoel houdt. De laatste weken werk ik gestaag door. Pin mij er niet op vast, maar aan het einde van het jaar kon het wel eens af zijn, of althans gereed voor proeflezers om mij te helpen het naar een hoger plan te tillen.

En dan? Ach, dan is het tijd voor het volgende romanproject. Want dit is waar het me werkelijk om te doen is. De rest is bijzaak.